Եղիշե Չարենց
Բանաստեղծություններ
Այս աշխարհում իրիկնային
Այս շենքի վրա ամպերն են թառել
Այսօր Ձեր մատները, տիկի՛ն
Այն արև՜ն է` կարմի՛ր ու հասուն
Ամռան անուշ...
Ամառ
Անհայտ հեռուներից եկած
Անկումների սարսափից
Անքնություն
Աշնանային
Աշխարհը մութ ու դժվար
Աշխարհիս մեջ ես էլ մե օր կանցնեմ
Աշուղ Սայաթ-Նովի նման
Աշունը դեղնաթուխ նստել է դռանը
Աստղիկ
Արնակեզ, սուր մի նիզակ
Արևի ոսկին ինչո՞ւ է փակում
Արևն իջավ — Մոտ է ծիրին
Արևը - որպես մի ոսկի թիթեռ
Արևից առաջ և ոսկուց առաջ
Առավոտ կանուխ
Առել եմ գիրքը Ձեր
Աչքերիդ վճիտ...
Աղմկում է իմ սրտում
Աղոթքի պես, երգի պես
Աղջկա կոնքերի նման
Բախչովն անցան, բույր շնչեցին
Բայց ինչո՞ւ միայն կիրք ու կին
Բորբ մի աղջիկ զարկեց ձեռքով
Բոլոր խոսքերն իմ երգում — ճաճանչներ են լոկ
Բրո՛նզ ես, հուր ես
Բրոնզե քո՛ւյր իմ
Գարունը սիրտ է հուզում
Գիշերն ամբողջ հիվանդ, խելագար
Գիշերը հոգնած նստել սենյակում
Գիշերապահը
Գիտեմ, որ մի օր կմեռնեմ ես էլ
Գիտե՞ք, որ գարուն է արդեն
Գիտե՞ս, որ գլխարկիդ համար
Դահիճը կարմրազգեստ
Դեպի երկինք է տանում
Դիր մատներդ կույս՝ աչքերիս վրա
Դուրսը, հեռվում — դաշտեր ու դաշտեր
Դուրսը քամին թափառում է
Դու կապույտը սիրեցիր — չգտար
Դու տրտում ես, բայց արևի բռնկված ոսկին
Դու իմ գարնան առավոտ
Դու մոտեցար որպես քույր
Դու գնում ես...
Դու հրե մի ուրու ես...
Դու — հողմային մշուշ ու մահ