Տաղ անձնական
Տրիոլետ Լ. Բ.-ին
Տեսնում եմ՝ արևի վրա
Տունս դաշտում հեռու սպասում է հիմա
Ցորենների արտի վրա
Ո՞ւմ եմ երգում. ի՞նձ, թե՞ քեզ — չգիտեմ
Ու նորից ելած խնդավառ
Ու վառվո՜ւմ է օրերում սիրտս
Ու տրտում էին քո աչքերը թաց
Ու թուլացած, ու սփրթնած կմարի
Ու կտարածվի մի տրտում մշուշ
Ուրվականս նոր
Փայլում են ոսկի սվիններ
Փողոցների մեջ կա մի անանուն
Քեզ կհասնեմ, քո՜ւյր իմ
Քո դեմքը, թովչությունը դեմքիդ
Քո վարդարանը
Քո՜ւյր, արցունքները — մաքուր
Քո՜ւյր, երազներն այրվեցին ու անցան
Քո՜ւյր, իմ հոգին լուռ ու տարտամ — մի ստվեր է լոկ
Քո՜ւյր, զանգերի տխրության մի ղողանջ է քո հոգին
Քո՜ւյր, ղողանջի՛ պես ճախրել ու գնալ
Եվ մի իրիկուն
Եվ մի առավոտ...
Օ, նայիր ու տե՛ս, նայի՛ր ու ժպտա
Օրերը, որ գնացին
Օրերը հուր են հիմա
Օղակ-օղակ, ոսկեգույն ու հրաշեկ