Երգերս...

Երգերս... նրանք
Իմ աղջիկներն են։
Հասնում են թե չէ,
Մարդու են գնում։
Տարած—ետ բերած
Աղջիկներ չունեմ,
Եվ փեսաներս
Գոհ են ինձանից։
Դրա համար էլ
Հարևաններս
Ինձ նախանձում են,
Եվ քիչ է մնում
Վեր կենան մի օր—
Գան ինձ ծեծելով
Դուրս անեն տանից։