Չգիտեմ ում է արտույտն աղոթում

Չգիտեմ ում է արտույտն աղոթում,
Ինքն իր հետ վիճում ու մրցում է նա։
Փնտրում է իրեն, իրեն կարոտում,
Ինքն իր հետ երգով զրուցում է նա։
Իր երգից կախված ճոճվում է օդում
Եվ իր երգն ի վեր մագլցում է նա...

Արտո՜ւյտ, քո խոս՛քը կտրեմ շաքարով.
— Արտո՛ւյտ, քո երգը մեկն է աշխարհում։
Արտույտի երգին մի խփեք քարով...
Դա ամենամեծ մեղքն է աշխարհում։