Մտերիմ շունչն իմ երգի

Մտերիմ շունչն իմ երգի՝
Մորս ծոցից եմ բերել,
Անշուք շինվածքը՝ մեր հին
Տուն-ամրոցից եմ բերել։

Օրորոցից եմ բերել
Անարցունք լացը նրա,
Եվ ժպիտներն արցունքոտ՝
Օրորոցից եմ բերել։

Սալվարդ սարից եմ բերել
Նրա գույները բոլոր,
Եվ բուրմունքները՝ Լորից
Ու Մրոցից եմ բերել։

Կռվի բոցից եմ բերել
Ես մորմոքները նրա,
Եվ ջերմությունն՝ իմ սիրո
Թեժ հնոցից եմ բերել։

Ճշմարտությունը՝ հողից,
Իսկ խորհուրդները խռով՝
Տառապանքից իմ փորձված
Եվ իմ փորձից եմ բերել։