ՂՈՂԱՆՋ ՄՐՑԱՎԱՐՏԻ

Եվ մեկ անգամ հաղթարշավով
Արդեն անցած կես-Եվրոպան,
Այնուհետև նվաճելով սիրտն Ասիայի,
Խլացնելով նեյնիմական ու սազային
Երգացավի ծանըր նոպան՝
Հիմա նորից հրավիրվեց նա Եվրոպա.
Կանչվեց Բեռլին, հետո՝ Փարիզ:
 
Ականավոր երաժիշտներ ողջ աշխարհից՝
Չմահավա՛ն, բարձրաճաշա՛կ, անմիաբա՛ն.
Միջազգային Ընկերության Համաժողո՜վ:
Եվ սյունազարդ սրահներում լուսաողող
Յուրաքանչյուր ժողովրդի երգ ու խաղից՝
              Զեկուցումներ,
Յուրաքանչյուր ժողովրդի պար ու տաղից՝
              Երգ-ցուցումներ:
Իսկ բովանդակ ու բազմազգի Արևելքից՝
              Մե՛կը միայն...
 
Ուրիշները, սրտի դողով,
Զեկուցման հետ բեմ են հանում
Նվագախո՛ւմբ, պարե՛կ, երգի՛չ:
Իսկ սա՜... ինքը մեկնաբանում,
Ինքն էլ ձեռքը ծոցն է տանում,
              Ծոցն է տանում
              Ու... դուրս հանում
Օրկեստրի տեղ միայն մի... պարզ ծիրանի փող
Եվ, փոխանակ մենակատար անհատների,
Ինքն է հանձնում իր շուրթերին ու մատներին,
Ու... մի փոքրիկ, փայտե մի փող
Մերթ հնչում է օրկեստրային ամբողջ թափով,
Մերթ՝ դայլայլում ու գեղգեղում,
Մերթ ժայթքում է ու մերթ զեղում,
Մերթ կուտակում ու բարդում է,
Մերթ՝ խենթ հոսքը մատով նեղում,
Ուզածի պես հունից շեղում
Ու վերջում էլ ավարտում է
Ինքը՝ ինչ որ հանգույց կապով,
Իսկ դահլիճը՝ ընդոստ ծափով:
Հետո՝ փողը ծոցն է տանում
Ու վերստին մեկնաբանում,
Եվ մի վայրկյան տալով դադար,
Նորից դառնում մենակատար՝
Ինքն է երգում սրտի ձայնով...
 
Ա՜խ, Վարդապե՛տ, նորից այնօր
Մտքերից՝ մեգ, աչքերից մուժ դու ցրեցիր,
Աշխարհում մեզ դու պարզերես դարձըրեցիր,
         Իսկ ինքըդ քեզ՝
Կրկի՛ն հաղթող մենամարտիկ,
Որ ծափերի տարափի տակ
Ցած է իջնում բեմից մարտի,
         Ցած է իջնում,
Որպեսզի նո՛ւյն այդ ձեռքերով,
         Իբրև հերոս -
         Դեռ կենդանի՜-
Վեր բարձրանա... պատվանդանի...