Մայրս հաճախ հոգուս մեջ

     Մայրս հաճախ հոգուս մեջ,
     Հոգով այցի է գալիս,
     Եվ սաստում է ինձ անվերջ`
     - Զուր ես մահս դեռ լալիս:
    
     Տես` ոգիս հար կը հառնի,
     Մահս մարմնիս մահն է զուտ,
     Մայրդ այն ժամ կը մեռնի,
     Երբ մեռցվի մայր լեզուդ:
    
     Ես կը մեռնեմ, երբ հանկարծ
     Մայր Արաքսը ցամաքի,
     Երբ Մասիսն էլ քո պաշտած
     Փոխվի ձոր ու խանդակի:
    
     Ես կը մեռնեմ, երբ Վանա
     Ծովից մնա մի կաթիլ,
     Արարատից չմնա
     Հող ու ձյունի մի կաթիլ:
    
     Կերդվեմ վշտով Եղեռնի,
     Անմեղ լեզվով Հայոց սուրբ`
     Մայրդ այն ժամ կը մեռնի,
     Երբ մոռացվի հայ լեզուդ…