Որ չքնի հանկարծ

Աչքդ պահիր, աշխա՛րհ, խղճիդ վրա,
Որ չփակվի հանկարծ աչքը նրա,
Որ չքնի հանկարծ, քնով չանցնի...
Թե չէ, կգա ու քո դռնով կանցնի
Քո իսկ արարչական խելքի լույսով
Ոգեշնչված ուժը կործանումիդ,
Ինքը հյուլեական ուժը վայրի,
Ու քեզ կայրի, աշխա՛րհ, ու քեզ կայրի
Դու իմ երես առած կանաչ-կտրիճ,
Դու իմ խեղճ ու կրակ որբևայրի...
Տիեզերակործան սունկը նրա
Կգա, աշխա՛րհ, կգա, կառնի ու, մեկ
Միլիոներորդական ակնթարթում,
Քանի՛, քանի՛, քանի՛ միլիոն տարվա
Արած-դրածը քո տանջված հոգու
Մի բուռ մոխիր ու մուր կդարձնի...
Աչքդ պահիր, աշխա՛րհ, խղճիդ վրա,
Որ չքնի հանկարծ, քնով չանցնի։