Բանաստեղծը

Դու դեռ իրավունք չունես լռելու,
Այս մեծ ամպրոպը թող քեզ նորոգի,
Դեռ այնքան լույսեր ունես փռելու,
Խոսքով կռելու հավատք ու հոգի։

Դու դեռ իրավունք չունես մեռնելու,
Քանի չեն մեռել ենիչեր ու հոն,
Դեռ ամրություններ ունես առնելու
Հեռաստաններում հոգնահորիզոն։

Դեռ կարողություն ունես փորձելու
Քո տառապանքներն իմաստուն ու մեծ,
Եվ դեռ ինքդ քեզ իրագործելու

Հղացումներ ու հնարներ ունես։

Իրավունք չունես չզգաստանալու,
Թեկուզ դեռ հատուկ հրահանգ չկա,
Ժամանակ չկա հանգստանալու,
Եվ ծերանալու ժամանակ չկա։

Զինվոր ես եղել, զինվոր էլ մնա,
Ժամանակը չէ զորացրվելու,
Զենքերդ կապիր ու կռիվ գնա,
Դու դեռ զորություն ունես կռվելու։

Դեռ պարտքեր անես աշխարհին տալու,
Պատրաստվիր վաղվա ճակատամարտին։
Էլ ի՞նչ ամպ ես, որ չես որոտալու,
Անձրև չես տալու լեռանն ու արտին։

Տողերդ նորից կրակով լցրու,
Վհատ երգերդ հողմերին հանձնիր,
Բարձրացիր նորից և հնչեցրու
Քաղաքացիական քնարդ ազնիվ։

Դա դեռ իրավունք չունես լռելու,
Այս մեծ ամպրոպը թող քեզ նորոգի,
Դեռ այնքան լույսեր ունես փռելու,
Խոսքով կռելու հավատք ու հոգի։