Չզարմանաք, եթե ասեմ,
Որ տեսել եմ մինչև անգամ
Քարափները զարմանալիս...
Այդ մի պահ էր,
Երբ ամպերը վառվում էին,
Եվ արևը փուլ էր գալիս։
Չզարմանաք, եթե ասեմ,
Որ տեսել եմ՝ մինչև անգամ
Ծաղիկները զարմանալիս.
Այդ մի պահ էր,
Երբ երկինքը իջել, եկել,
Առվին ափով ջուր էր տալիս։
Չզարմանաք, եթե ասեմ,
Որ տեսել եմ մինչև անգամ
Մրջյունները զարմանալիս.
Այդ մի պահ էր,
Երբ մոծակը բռնել ուղտին,
Մեջքի վրա շուռ էր տալիս:
Ես չեմ կարող չզարմանալ,
Ամենից շատ չզարմանալ
Զարմանալի մարդկանց վրա,
Որ կարող են
Առհասարակ չզարմանալ։