Ես ծնվել եմ ձորերում

     Ես ծնվել եմ ձորերում`
     Եղեռնի սև օրերում:
    
     Մայրս կրծքին` օրորել`
     Իմ օրոցքն էլ է կորել:
    
     Աչքս բացի` սով տեսա,
     Աստված ասաց` "Զոհ է սա":
    
     Դեռ փայտե ձի չհեծած`
     Բախտի ձիուց ընկա ցած:
    
     Որբ մնացի ու անուս,
     Ես դեռ մանկուց ընկա դուրս:
    
     Վշտի վիհից, գահեր վես,
     Հրաշք է, որ հասա քեզ:
    
     Քիչ էր մնում` եղեռնի
     Թաթն իմ կոկորդն էլ բռնի:
    
     Բյուրերին է նա հորել`
     Ինչպե՞ս է, որ չեմ կորել:
    
     Չեմ պղտորվել, վշտից մեծ
     Սոխակս օձի չփոխվեց:
    
     Հոգիս` արցունք ու ոսկի`
     Խտացվածքն եմ իմ ազգի:
    
     Այժմ ազգին իմ անչար
     Պարտք են Աստված ու աշխարհ:
    
     Հատուցումը եղեռնի`
     Երբ էլ լինի` կհառնի:
    
     Իրար գրկեն պիտի ողջ
     Այս ազգերն էլ մահագոչ:
    
     Աշխարհ, դու ինձ մի նայիր,
     Իմ ողջ ազգին փայփայիր:
    
     Վախենում եմ, թե նրան
     Դու պարտք մնաս... հավիտյան: