Կա տերյանական մի ելևէջ,
Որ քեզ չի լքում այսքան տարի.
Ուրախ մի վիշտ կա քո երգի մեջ,
Եվ ուրախություն մի վշտալի։
Ի՞նչ է ավանդել Տերյանը քեզ,
Իր հիվանդ հոգու մորմոքը հին...
Հյուծախտավոր ես Տերյանի պես,
Բայց ծաղկավոր է երգիդ ուղին։
Որ քեզ չի լքում այսքան տարի.
Ուրախ մի վիշտ կա քո երգի մեջ,
Եվ ուրախություն մի վշտալի։
Ի՞նչ է ավանդել Տերյանը քեզ,
Իր հիվանդ հոգու մորմոքը հին...
Հյուծախտավոր ես Տերյանի պես,
Բայց ծաղկավոր է երգիդ ուղին։