Դեպի հարավ են թեքվել հավքերը

Դեպի հարավ են թեքվել հավքերը...
Գետն իրեն նեղել ու հավաքել է,
Մաշվել է, քաշվել ու բարակել է,
Գլուխը կախել, աչքը փակել է,
Եվ ո՞վ իմանա աշխարհի աչքին,
Գուցե թե մի քիչ թովահակել Է։

Բայց գետն իր արածն արդեն արել է,
Փշրել, փշրվել ու վարարել է,
Ավազը թողել, տիղմը տարել է,
Հետո ափերից դուրս է եկել նա,
Քարե-քար ընկել ու թափաոել է,
Ջրել է այգին, արտը, մարգերը;

Դեպի հարավ են թեքվել հավքերը...
Բարի ճանապա՛րհ, գետ, ես քեզանից
Եռիլիոն անգամ շնորհակալ եմ։