Էլ սիրտս ինչպես բախտավոր մնար,
Թե ինքը իրեն բացել չիմանար։
Էլ սիրտս ինչպես բախտավոր մնար,
Թե լացիդ վրա լացել չիմանար։
Էլ սիրտս ինչպես բախտավոր մնար,
Թե ձեռքդ մթնում բռնել չիմանար։
Էլ սիրտս ինչպես բախտավոր մնար,
Թե բախտիդ համար մեռնել չիմանար։
Էլ սիրտս ինչպե՞ս բախտավոր մնար,
Եթե չիմանար հալվել, հրկիզվել
Գեթ մի աննշան մասունքիդ համար։
Եվ հավետ պիտի մնար մեղավոր,
Թե սիրտս իրեն չզգար մեղավոր՝
Թեկուզ մի կաթիլ արցունքիդ համար:
Թե ինքը իրեն բացել չիմանար։
Էլ սիրտս ինչպես բախտավոր մնար,
Թե լացիդ վրա լացել չիմանար։
Էլ սիրտս ինչպես բախտավոր մնար,
Թե ձեռքդ մթնում բռնել չիմանար։
Էլ սիրտս ինչպես բախտավոր մնար,
Թե բախտիդ համար մեռնել չիմանար։
Էլ սիրտս ինչպե՞ս բախտավոր մնար,
Եթե չիմանար հալվել, հրկիզվել
Գեթ մի աննշան մասունքիդ համար։
Եվ հավետ պիտի մնար մեղավոր,
Թե սիրտս իրեն չզգար մեղավոր՝
Թեկուզ մի կաթիլ արցունքիդ համար: