Երկարեր գիշերն

Երկարեր գիշերն այս աշնանային,
Երկինքն արտասվեր ու հանգստանար։
Հղացումներս երգեր դառնային,
Եվ սրտիս աչքը սիրուց կշտանար։

Լքված օրերս դառնային հանկարծ
Ու զարկերակս լուռ շոշափեին...
Եվ հոգ չէ, հետո գալիս էր, թող գար
Նորին Մեծության անխուսափելին։