Կա՞ արդպես հնար._
Հանել քո սերը իմ սրտի խորքից,_
Նու՛յնն է`
Թե մի օր լի՛ճը Սևանա,
Հանե~ն Գեղամա լեռների գրկից,
Հանե~ն ու տանեն`
լեռները թողած
Առանց հմայքի՛ ու կախարդանքի՛…
Էլ որտե՞ղ տենչիս մակույկը լողա,
Կարկաչի Զանգու՛ն իմ ներշնչանքի…
Էլ քեզ չսիրե՞լ…
Խենթացա՞ր, անգին: