Ոսկի հակինթ թևերով, –
Վառ արևի խորքից եկավ
Աշխարհով մեկ` ձայն տալով.
– ‹‹Ես եմ կյանքը. – կյանքն է երազ
Մեծ քնի մեջ աշխարհի.
Մարդն է ոգի, մարդն է ղողանջ
Մեծ զանգի մեջ աշխարհի››:
Եվ իմաստուն հավքը ճախրեց,
Թռավ դեպի արևմուտք.
Եվ թևաթափ լուռ մխրճվեց
Մահվան ծովում` սև ու սուգ…
1899
Ղազարապատ