Բադերը վայրի թռան շվարած. –
Ո՞վ է արշավում մռայլ գիշերով.
Մրըրկի նման նժույգին նստած –
Ես եմ սլանում նիրհած դաշտերով:
Թռնիմ խոր երկինք, դեպ աստղերն անշեջ
Եվ սիրտս բանամ անհունության դեմ.
Ես սուզվել կուզեմ գոռ ամպերի մեջ
Եվ կայծակներով զարկըվել կուզեմ:
Գըծո՛ւծ ու նանիր մարդկանցից հեռո˜ւ,
Վախկո՛տ, նենգամի՛տ, կեղծ ու դավաճան,
Ստոր ու ստրուկ աշխարհից հեռո˜ւ,
Նյութին միշտ գերի, ագա՛հ ստության;
Աշխարհը չարժե քո արտասուքին,
Եվ կինն ու ընկեր` գգվանքիդ այդ ծով, –
Անապատ գնա՛ – սիրի՛ր վագրերին,
Եվ այրվիր անմահ արևի սիրով…
1905
Ո՞վ է արշավում մռայլ գիշերով.
Մրըրկի նման նժույգին նստած –
Ես եմ սլանում նիրհած դաշտերով:
Թռնիմ խոր երկինք, դեպ աստղերն անշեջ
Եվ սիրտս բանամ անհունության դեմ.
Ես սուզվել կուզեմ գոռ ամպերի մեջ
Եվ կայծակներով զարկըվել կուզեմ:
Գըծո՛ւծ ու նանիր մարդկանցից հեռո˜ւ,
Վախկո՛տ, նենգամի՛տ, կեղծ ու դավաճան,
Ստոր ու ստրուկ աշխարհից հեռո˜ւ,
Նյութին միշտ գերի, ագա՛հ ստության;
Աշխարհը չարժե քո արտասուքին,
Եվ կինն ու ընկեր` գգվանքիդ այդ ծով, –
Անապատ գնա՛ – սիրի՛ր վագրերին,
Եվ այրվիր անմահ արևի սիրով…
1905