Գըլգըլալով ջուր է իջնում
Մշու մշուշ սարերեն.
Ծիծեռները ծի˜վ – ծի˜վ եկան
Գարնան գալը երգելեն:
Գարուն չկա հայի համար,
Ծաղիկ, ծիծեռ մեզ պետք չեն.
Գերեզմանս հողին հավսար,
Թո՛ղ փուշ բուսնի իմ վրեն…
Գնա՛, ծիծեռ… թո՛ղ ինձ մենակ`
Վերքը սրտիս` հողի տակ…
Բայց երբ տեսնես թշնամու դեմ
Հայ ժողովուրդ` սարի պես
Զենքը ձեռին հպարտ կանգնած,
Հայե˜ր, լեռնե˜ր իրար պես, –
Ա˜խ, այն օրը արի՛, ծըվա՛,
Գարնան գալը նո՛ր կանչե. –
Հայոց գարնան, որ բյո˜ւ – բարև
Սրտիս խորեն ղողանջե…
1900
Մշու մշուշ սարերեն.
Ծիծեռները ծի˜վ – ծի˜վ եկան
Գարնան գալը երգելեն:
Գարուն չկա հայի համար,
Ծաղիկ, ծիծեռ մեզ պետք չեն.
Գերեզմանս հողին հավսար,
Թո՛ղ փուշ բուսնի իմ վրեն…
Գնա՛, ծիծեռ… թո՛ղ ինձ մենակ`
Վերքը սրտիս` հողի տակ…
Բայց երբ տեսնես թշնամու դեմ
Հայ ժողովուրդ` սարի պես
Զենքը ձեռին հպարտ կանգնած,
Հայե˜ր, լեռնե˜ր իրար պես, –
Ա˜խ, այն օրը արի՛, ծըվա՛,
Գարնան գալը նո՛ր կանչե. –
Հայոց գարնան, որ բյո˜ւ – բարև
Սրտիս խորեն ղողանջե…
1900