Լինում է չի լինում, ինչպես հեքիաթներում

Լինում է - չի լինում,- ինչպես հեքիաթներում,-
(Ա՜յն է, որ տատըս էր պատմում ամեն գիշեր),-
Լինում է - չի լինում՝ մեր տան մոտ ու հեռու
Մի գեղեցիկ աղջիկ՝ վարսերը սև:
 
Լինում է - չի լինում... Միակ որդին մեր տան
(Նման հեքիաթների կրտսեր որդուն)
Սիրո՜ւմ, շա՛տ է սիրում այդ թովիչ աղջըկան,
Սիրում է - չի սիրում աղջիկը թուխ...
 
Հետո, ամեն գիշեր, երբ մութն է թանձրանում,
Տղան թափառում է այգում ամա,
Ուր ծառերի միջից լուսինն է բարձրանում
Եվ թախծո՜ւմ նրա հետ, նրա՜ համար:
Լինում է - չի լինում... Խորհրդավոր լռում,
Վերջանում է սիրո հեքիաթն այստեղ...
-Եղել է - չի եղել,- ինչպես հեքիաթներում,-
Եղե՞լ է, չի՞ եղել,- ես չըգիտե՜մ...

14.V.1946թ.
Երևան