Դնում են կնիք նախարարական,
Մի կնիք,
Որին հաշվի չի առնում
Լոկ օրինազանց - քրեագործ քամին...
Սրտի տրոփ ու բաբախ են բաշխում
Մայթերին անկյանք...
Վստահություն են ներշնչում հողին,
Ա՛յն վաղընջական - հինավուրց հողին,
Որ չի կորցնի վստահությունը...
-Այդ... իմ քայլե՜րն են:
18.XII.1959թ.
Թիֆլիս