Ա˜խ, իմ սիրտըս, վա˜խ, իմ սիրտըս
Օրուց – մանկուց հալավ – մաշավ…
Աշխարհ մտա, վարդ սիրեցի,
Անսեր վարդը սիրտըս ծակեց.
Մենակ ապրա, արուն լացի,
Աստղս էլ երկնում թառամեց…
– Ծո’վ, սիրտըդ բա՛ց, – բա’ց խորն ու լայն,
Շա˜տ դադրած եմ, ծոցըդ կուգամ…
1897
Ալեքսանդրապոլ
Օրուց – մանկուց հալավ – մաշավ…
Աշխարհ մտա, վարդ սիրեցի,
Անսեր վարդը սիրտըս ծակեց.
Մենակ ապրա, արուն լացի,
Աստղս էլ երկնում թառամեց…
– Ծո’վ, սիրտըդ բա՛ց, – բա’ց խորն ու լայն,
Շա˜տ դադրած եմ, ծոցըդ կուգամ…
1897
Ալեքսանդրապոլ