Ա՛խ, սիրտս անմեր

Ա՛խ, սիրտս անմեր ու սիրտս անմեր
Որբուկի նման,
Զօր – գիշեր կուլա, քուն – դադար չունի.
Ու ինչպես մորը, հարազատ մո˜րը, –
Սիրուս կըկանչե,
Որ գիրկըն ընկնի, ծով – կարոտն առնի…
Սերս մեռեր է ու կանանչ մեռեր,
Է՛լ հետ չի դառնա, –
Իմ խե՛ղճ, իմ ո՛րբ սիրտ, ինչքա˜ն մորմոքիս,
Է՛լ քեզ գուրգուրող ու քեզ գուրգուրող
Ազիզ մեր չըկա,
Ու նանիկ ասող, ար անո˜ւշ քնիս…
Ա˜խ, առանց ծաղկի ու առանց վարդի
Իմ գարունն անցավ,
Ու խեղճ բլբուլս շա˜տ կանուխ լռեց.
Էն սև˜ ուրուրը ու սև˜ ուրուրը
Չոր գլխովըս անցավ,
Բլբուլըս անհուն թևերը թափեց…
Է˜խ, իմ դարաքաշ ու իմ դարաքաշ
Չոր գլուխս առնեմ,
Գա՛մ թափառելու ափերդ, Արա՛զ.
Քարե – արցունքըս
Ջրերուդ խառնեմ,
Լա՛մ թափառելով ափերըդ, Արա՛զ…

1903