Արև՜ դարձիր — արևահամ — ամոքիչ:
Ուրիշ ոչինչ չի՜ կամենա սիրտը իմ.—
Ողջը — հրին, արնանման արևին:
Սուր սվիններ, բուրմունք ու սեր, երգ ու գույն,
Տենդը արյան — արևահամ խնդություն:
Ու նժույգներ, ոսկի ու ծափ, կանչ ու ճիչ. —
Ո՞վ է քեզ պես արևահամ — ամոքիչ…
Երևան, V 1921թ.