Հավաքվում է վերք ու ժանգ,
Հատնումի տոթ մի հոսանք —
Անհատնում, ա՜լ մի քուրա:
Հատնելով լույսը իրա
Արնոտում է կուրծք ու ծիծ. —
Ինչ կանես — արնով արա՜,
Թող լինի՜ վե՛րք ու քրքիջ:
Երևան, V 1921թ.
Վճարովի ծառայություններ
Կատեգորիաներ
Ամենաշատ ընթերցված
Նոր
Տեսադարան