Աղմկում եմ

Այս ամենը արդյոք ի՞նչ է.
Խեղճի նվոց ու ճռի՞նչ է,
         Թե՞ մի ճիչ է
         Ու մորմոքում
         Հզոր հոգու:
 
Եվ գալիքի աչքում ի՞նչ եմ.
Ճո՞րտ եմ արդյոք,
Թե՞ ազատ եմ,
Հարազա՞տ եմ,
Թե՞ լոկ բիճ եմ:
Կենդանաշատ մի հատա՞կ եմ,
Թե՞ լոկ այնտեղ ննջող խիճ եմ,
Կախարդում եմ ու մոգո՞ւմ եմ,
Թե՞... պարզապես աղմըկում եմ:
 
Եվ իրար հետ դաշնակի՞ց են,
Թե՞ թշնամի զույգ բանակ են
Իմ մեջ քանակն ու որակը:
Եվ ապագա ինչ-որ ժամի
Ես՝ գազանըս,
Ես՝ վազանըս,
Չե՞մ շորորա ու չե՞մ քայլի հենափայտով:
 
Սա
         Ո՛չ աղքատ ձևանալ է,
         Ոչ հանաք է.
Հանրահաշվի մի խնդիր է՝ զույգ անհայտով,
Որ կարող է լուծել միայն ժամանակը:
Իսկ առայժըմ աղմըկում եմ,
         Ինչպես ջուրը,
         Որը ի՞նչ է,
         Ծո՞վ է,
         Լի՞ճ է,
         Թե՞ ճահիճ է.
         Տա՞ք է,
         Պղտո՞ր,
         Պաղ ու ջի՞նջ է,-
         Վերջին հաշվով ջրի համար
         Միևնույնն է կամ ոչինչ է.
         Նա հոսում է
         Ու խոսում է՝
         Իր սեփական ձայնը բնա՜վ չլսելով,
         Ո՛չ ցավ զգում,
         Ո՛չ էլ սգում՝
         Իր գեղեցիկ մահը բնա՜վ չափսոսալով...
 
         Իսկ առայժըմ աղմըկում եմ.
         -Գոնե լսե՜ք...

13.XI.1957թ.
Մոսկվա