Միլիո՛ն ու միլիո՛ն տարիներ առաջ:
Մենք դուրս ենք գալիս նո՛ւյն քարանձավից
Ամե՜ն ակնթարթ:
Նո՛ւյն քարանձավն է մեզ հետապնդում
Մեր ներսի՜ց արդեն:
Ու մեր երգածի կեսից ավելին
Նո՛ւյն քարանձավի արձագանքն է հենց:
Մնացած կեսով մենք հիմնն ենք երգում
Նո՛ւյն քարանձավի՝
Անեծքանման խոսքերով այն կույր,
Որոնց իմաստն ենք հասկանում այնքան,
Որքան պառավը՝ իր հմայական խառնակ խոսքերը,
Որքան երեխան՝ իր խառնիճաղանջ շուտասելուկը...
11.XI.1965թ.
Չանախչի