Տեղադրված է: 2020-02-04 Թարմացված է: 2020-02-05 Դիտումներ: 172 Անհարմար է բոբիկ քայլել Ա՜խ, արդեն ականջ է ծակում Աչքըս բաց Ականջը սրած` ականջ է դնում Աչք մտնելու համար նա մի հատ է Աչք մտնողը աչքի ընկավ Աչքերս վառ լույսի սովոր Ականջովը մեկ Ախ, գոնե անփակ Ամռան շոգին պաղ շվաքում Ախ, ինչպես է, որ չի հոգնում Այս տի՞պը: Քո տանը լակում Բեղերը քեզ քիչ են թվում Բա՜խտ է հարկավոր, ամեն տգետից Բավական է Գողի հետ նա գառը աղում Գլխի է ընկել Գրաբար բառ է. այդ ի՞նչ ասել է Գարունն է գալիս, դիմավորեցե՜ք Գործի գլուխ ես Գիտե՞ս, սիրելի՛ս Դեռ ձմեռ չեկած Դո՛ւ ես ձգում Դու ինքդ քեզ տաքանում ես Դուք հիշո՞ւմ եք Երեկ` ուրիշ եղանակ Եթե ասեմ Ես գիտեմ, կհանդիպենք դեռ Եթե անգամ այնպես փայլես, ոնց ամենքը Ես բռնել ուզեցի Ես այնպես հեշտ էի տարվում Զարմանքդ զո՜ւր է Թե տեղը գա` այս մարդուկը Թե ինձ այրեց Թե ինձ համար ինչ է պահված Թող լինի այնպես Թե նա մի քիչ վատ է զգում Թե ասես. «Մատըս վարունգ է» Իսկ ա՜յս տիպը, հապա տեսեք Իր մասին, հայտնի բան է Ի՞նչ անենք Ինչ էլ որ անես - հարյուրը` հարյուր Իմ սրտի սյունը Ի՜նչ ես տանջում, կամ թո՛ւյլ եղիր Ինքը մի նոր Ինքը հոպոպն է հոտած Ի՜նչ ասեմ խելքդ Իմաստուն էր, բայց շատ ձգեց Ի՞նչ ես պահանջում Լավից դժգոհ Լինում է այսպես էլ կյանքում Հիսուն տարի առաջ ծնվեր Հետըդ «ուռռա» բերեցիր Հացը դարձրել է ձիավոր Հիմար ժպիտով Հովիտը ինքս տվեցի Հեշտ բան չէ, ջա՛նըս, ճիշտ ժամանակին Իսկ ինչո՞ւ, ինչի՞ համար Ինքն էլ գիտի, որ գործից Ձրի պատանք թե լինի Ձյունը ի՞նչ է իմանում Մի ամի՞ս է, թե՞ մի տարի Մաղի մեջ Մեղուն ինքն էլ չգիտե Մեր տունը մեկ չէ Նրա ձեռքը բան չի ընկնում Նորից երգում, մորմոքում է Նույն հին վանքն է Նա սուտ է փչում: Թե սուտը բռնես Նա այնքան ջահել է դեռ Նա դուրս է տալիս Շնախոտ լինի Ո՞նց սուտ ասեմ. չէ՛, բարակ չի ու թևի մեջ Չէիր կարող երեկ ասել Սա մտածում է, որ ինքը` դանակ Սա տուն չի շինել Սարն ի՞նչ գիտե Սա, թե տեղն եկավ Տանը լինեմ, լինեմ մայթում Տաքն ի՞նչ իմանա Ուղտը չի տեսնում Ո՞ւր ես` չկաս Ուրիշ ես դառնում ամեն օր Քո կյանքը ապարդյուն անցավ ՔԵս քո մասին
