Նման է կարծես նա մի թութակի,
Որ ո՜ղջ ժամանակ նույն բանն է ասում.
-Ես քեզ եմ ուզում...
Նման է կարծես նա մի ջութակի,
Որ միա՜կ լարով յոթ լարից շատ է
Ազդում ու հուզում...
Նման է կարծես մի ջինջ վտակի,
Որ տարբե՜ր հունով, բայց դեպի քեզ է
Շարունակ վազում...
Նման է կարծես մի պատատուկի,
Որ գոտու նման փաթաթվում է քեզ
Եվ շա՜տ է սազում...
Նման է կարծես մի խոր հատակի,
Որ ուրիշներին փետուրի նման պահում է վերև
Եվ միայն քե՜զ է իր խորքը սուզում...
04.II.1954թ.
Մոսկվա