Սակայն ի՜նչ արած,
Չասել չե՛մ կարող,
Որ լռությունը նույնպե՛ս գույն ունի,
Սպիտակ է նա,
Այնքա՜ն սպիտակ,
Որ աչք է շաղվում...
Փառքը համ ունի՝
Թթվաշ ու տտիպ,
Որ ախորժակ է գրգըռում միայն՝
Չտալով հագուրդ...
Խանդը հոտ ունի՝
Այն հոտը արյան,
Որ ցուլերին է կատաղեցընում...
Եվ արյուն ունի նաև նախանձը.
Արյունն այդ սև է,
Ինչպես արյունը միջատ-մրջյունի...
19.XII.1959թ.
Թիֆլիս