Թուրք պատմաբանին կարդալուց հետո

Ո՞վ է տեսել, որ քարտեզը
Կոկորդ սեղմող մի ձեռք լինի,
Կապույտ-կանաչ-դեղին գույնը
Աչքիդ՝ կարմիր մի վերք լինի.
Ճշմարիտը ստիպումով
Հազար հանդերձ առնի վրան,
Սուտը՝ այսքան երեսպատռած,
Այսքան լկտի ու մերկ լինի:

***
Երբ "տասնըհինգ" են ասում,
Ես "թվական" եմ հիշում,
Երբ "լեռնային" են ասում,
Ես Ղարաբաղ եմ հիշում,
Մեջս իրենց հունն ունեն
Բառերն՝ ինձնից էլ թաքուն,
"Արդարություն" են ասում,
Ես որբ իմ Վա՜նն եմ հիշում...