Անկեղծ ասած, թե ամոթ չէ,
Ինձ շատ ծանոթ և շատ մոտ չէ
Այդ ահավոր խանդ կոչվածը.
Իմ մեջ, գուցե, բնությունից
Ինչ-որ մի բան անտեսված է,
Ուրիշ մի բան՝ տնտեսված է:
Ընդամենը գիտեմ լոկ այն,
Որ ես այնտեղ, որտեղ մարդիկ
Հավանաբար և խանդում են,
Բարկանում եմ - ոչ տևական,
Քմծիծաղում - անբավական,
Կամ ծիծաղում - անբնական,
Եվ... եղածը ես քանդում եմ:
Մեր խորտակված սերը վկա...
19.XI.1957թ.
Մոսկվա