Ո՜հ, մի՛նչև ցե՞րբ, ըսե՚, ո՛կույս, հո՛գիս ըլլա գեղույդ գերի, Եվ մինչև ց՝ե՞րբ թրթռան աղիք ցաված սրտիս և քնարի, Լոկ համբուրիկ մ՚ուզեցի քաղել այտեդ մեկ թարմ վարդ, ...