Ես դարձա տուն այսօր շիկնած ու ահադեմ.
Թվաց բոլորը փողոցում ինձ են նայում
Եվ իմ մասին արդեն դիտեն, արդեն գիտեն:
Այս իրիկուն ես ուշ դարձա, ուշ դարձա տուն
Ես դարձա տուն , եվ տխուր էր սիրտս տխուր,
Թվաց անդարձ կորցրել եմ գանձ մի անհուն,
Եվ իմ աչքին ափսոսանքի արցունք կար լուռ:
Ես տուն դարձա ու հոգուս մեջ ահ կար թաքուն,
Դռների մոտ մայրս, մայրս ելավ իմ դեմ.
Նրա աչքերում ես փնտրեցի կասկած ու քեն,
Եվ նախատիք ես փնտրեցի նրա աչքերում:
Բայց, ոչ, այնտեղ նույն գորովն էր , նույն սերը հեզ
Նայում էր նա այնպես խաղաղ ու անսքող.
-Ախ, մի նայիր ինձ ալյեվս մանկան որպես,
Մայր փոխվել է , փոխվել է արդեն աղջիկը քո: